Siapakah kanak-kanak khas

   Kanak-kanak khas adalah gelaran yang diberikan kepada kanak-kanak yang memerlukan keperluan khas yang juga disebut sebagai kanak-kanak istimewa, kanak-kanak kurang upaya ataupun kanak-kanak cacat. Istilah kanak-kanak cacat jarang digunakan pada masa kini berbanding pada masa lampua disebabkan oleh faktor sensiti

  Kanak-kanak khas didefinisikan sebagai kanak-kanak yang berbeza daripada kanak-kanak biasa dalam aspek ciri-ciri mental, keupayaan sesnsori, keupayaan komunikasi, tingkah laku, sosial, keupayaan komunikasi, tingkah laku sosial ataupun ciri-ciri fizikal. Perbezaan-perbezaan ini adalah mencapai tahap yang mana kanak-kanak memerlukan modifikasi dalam aktiviti-aktiviti sekolah ataupun perkhidmatan pendidikan khas bagi membolehkan berkembang pada kapasiti maksimum.

  Menurut Krik (1989), kanak -kanak hanya dianggap sebagai kanak-kanak khas apabila terdapat keperluan bagi mengubahsuai program pendidikan. Ini diakibatkan dari keadaan yang ada pada mereka yang menyebabkan mereka tidak dapat menerima pelajaran di dalam cara biasa ataupun meletakkan mereka jauh kehadapan dan bosan dengan apa yang diajar oleh guru. Keadaan ini menunjukkan kanak-kanak dengan IQ yang tinggi atau "Gifted" juga tergolong sebagai kanak-kanak khas

   Terdapat pelbagai label dan istilah yang digunakan di dalam mengkategorikan kanak-kanak dengan keperluan khas. Istilah yang digunakan dapat membantu dalam mengumpul maklumat dan merancang bagi setiap kanak-kanak dengan keperluan khas. Antara label ataupun istilah yang digunakan termasuklah masalah pendengaran, masalah penglihatan, masalah pembelajaran, terencat akal, cacat anggota badan, cerebral palsi, gangguan emosi, kurang upaya mental dan autistik serta perkembangan yang lambat. (Wolfgang, 1992)

Keperluan pembelajaran bagi kanak-kanak berkeperluan khas                              

                

   Guru-guru pendidikan khas perlu memastikan murid-murid mendapat manfaat daripada hubungan dengan orang dewasa yang terlibat dengan mereka. Guru juga perlu yakin, persekitaran bilik darjahyang diuruskan dapat mengembirakan murid-murid dan tidak menghalang mereka. Tanpa dokumentasi yang jelas, terkini dan mudah digunakan para guru tidak dapat menghasilkan kualiti murid yang baik.

  Pengetahuan tentang ciri-ciri keperluan khas kanak-kanak menentukan implikasinya terhadap perkara-perkara seperti bentuk dan kandungan kurikulum bagi memaksimumkan potensi pembelajaran kanak-kanak dan menjamin apa yang diajar adalah relevan dengan keperluan kanak-kanak. Pengetahuan dan pemahaman serta kepakaran dalam kemahiran yang perlu ada pada semua yang terlibat bagi memastikan setiap aktiviti yang dijalankan memberikan kesan pada keperluan kanak-kanak. Ciri-ciri persekitaran yang dibentuk dapat meminimakan kesan kecacatan terhadap ketidakupayaan dan memberikan perkesitaran yang selamat, terjamin dan memberangsangkan. Penggunaan sumber-sumber dan bantuan bagi menggalakkan kanak-kanak ada kuasa autonomi terhadap pembelajaran mereka. Rangkaian kerja dengan ibu bapa agensi sokongan dan organisasi sukarela diperlukan bagi memastikan keperluan kanak-kanak secara holistik dapat dipenuhi.